بسم الله الرحمان رحیم

 

 

یک از کار هایی که باید سالک با تمام قلب در عبادت و  حتی وضیفه که باید در باطن خود داشته باشد توجه به مقامات عز ربوبیت و ذل عبودیت است .

که این ها نظر خاصی در منزلتشان دارد . که قوت سلوک هرکس به مقدار قوت این نظر ها است یا میتوان گفت کامل بودن انسانیت پشتوانه این امر است . هرچه از نظر انّیت و انانیت و خود بینی و خودخواهی در انسان غالب باشد از کمال انسانیت دور است و از مقام قرب ربوبیت مهجور و دور است .

پوشش یا حجاب خودبینی و پرسدیدن خود از حجب دیگر مشکل تر است و حتی پاره کردن حجب دیگر برای خرق این حجب مثل مقدمه است . 

تا انسان در زندگی خود به جمال متوهّم خود یا چیز های مادی پایبند و دلبسته است از جمال مطلق و کمال صرف محجوب و مهجور میباشد و اولین شرط سلوک یا رفتار الی الله حذف و خارج شدن  از این منزل است . بلکه تحمل ریاضتدر حق و باطل همین است .

پس هر سالک که با قدم انانیت و خودبینی و در حجاب انانیت و خودخواهی طی راه سلوک کند ریاضتش باطل و سلوکش الی الله نیست بقول شاعر : مادر بت ها بت نفس شما است .

امام صادق (ع) میفرمایند : العبودیه جوهره کنهها الربوبیه فما فقد من العبودیه وجد فی الربوبیه و ما خفی من الربوبیه اصیب فی العبودیه ))بندگی گوهری است که باطن ان ربوبیت است . پس هرچه از بندگی به دست نیامده باشد در ربوبیت یافته نمیشود . و هرچه از ربوبیت پوشیده و پنهان باشد در بندگی حاصل میگردد (مصباح الشریعه)

 

والسلام